UZAKTAN EĞİTİM SİSTEMİNDE; ÇOCUĞUM VE BEN

Ertelenen ve şartlar olgunlaşmadığı sürece erteleneceği öngörülen eğitim ve öğretim sürecinin aileler ve öğrenciler üzerinde haklı stresi giderek artmakta.

 

Ne çok şeyle tanışır olduk!

Gündelik yaşamdaki yorgunluklar için tatil hayal ederken,  evdeyken ne çok dışarı çıkmak istedik!

 

“İNSAN” - Bio- Psiko- Sosyal canlı

Bu süreç bir çok parçanın bütünü olduğumuzu fark etmemizi sağladı. Fiziksel olarak sağlık endişesi psikolojiyi ve akabinde ya fiziksel sağlığın ya da psikolojik buhranın sosyal ilişkilere yansımasını gördük. Maalesef ki bu yansımalar “olumsuz” oldu.

 

Elbette ki, sürecin başından bu zamana kadar sosyolojik bazı düşünceler geliştirdim. Hipotezlerimin yanlış olduğunu deneyimlemek beni mutlu ederdi fakat sosyal alanlarda, trafikte olan gözlemlerim yanlış olmadığını kanıtlar nitelikte. Bu alandaki gözlem sürem arttığında sizlere geniş bir metinde bunu aktarıyor olacağım.

 

Gelelim şimdi, çocuklarımızın eğitim sürecinin evde devam ediyor olmasına;

Bunun için şöyle kesin bir yöntem var diyebilmek ve ailelerin endişesini bir nebze rahatlatmak isterdim.  “Yok” ama zaten ebeveyn olmak eğitim sürecini evde geçirmenin dışında da zor değil mi?

Özünde zor olan bir şeyi kabul etmek, göğüs germek  ve sonrasında yaşam şartlarının getirdiği bir durum karşısında bu “zor” demek sizce mantıklı mı?

 

Eklemek isterim ki, her ebeveyn bu süreci zor ve yorucu görmüyor.

 

Bu durumda kendilerini sıkışmış ve içerisinde bulundukları durumu yönetememe kaygısı taşıyan ebeveynlerin kaygılarını, bastırma ve ertelemeleri değil, yönetimi çözümleyici bir yaklaşım sunar.

 

Kendilerini bu döngüde bulan ebeveynlerin, kendilerine sorduklarında keşfe çıkacağı ve farkındalık uyanacağı yegane soru;

Çocuğumla vakit geçirirken beni zorlayan şey ne? Bu durumun çocukluğumla bir bağlantısı var mı?

 

Çocukların, başa çıkma stratejileri ve savunma mekanizmaları yetişkinlerden hayli azdır.

Çocuklar, yansımadır.

Sağlıklı Günler

UZM. KLİNİK PSİKOLOG 

FULYA ÇELİK